Zakończenie postu od negatywnych myśli

40 dni temu rozpocząłem dość niezwykły, jak uznaliście w komentarzach, post. Post od negatywnych myśli.

Uznałem, że skoro mam taką niebiblijną skłonność: do zamartwiania się, widzenia spraw w czarnych barwach i nagłych spadków praktycznie wyrażanej wiary, to powinienem coś z tym zrobić. Doszedłem do przekonania, że czas się rozstać z negatywnościami.

Postanowiłem zastępować każdą negatywną myśl, wersetem biblijnym, który "prostowałby" niezdrową rzeczywistość. Tak też zrobiłem.

Początek do jakichś 70% drogi, dzięki łasce Bożej, szedł bardzo dobrze. Sam byłem zdziwiony pozorną łatwością z jaką przychodziło mi się rozstawać z długo pielęgnowaną skłonnością do negatywizmu. Zacząłem nabierać przekonania (zgodnego z prawdą przecież), że Słowo Boże jest w stanie doprowadzić do uwolnienia tej dziedziny mojego życia.

Sporo sypnęło się na przedostatniej prostej, w poniedziałek 11 października, kiedy dowiedzieliśmy się o diagnozie tętniaka u mojego taty. Dwa dni po dziesiątej rocznicy śmierci mojej mamy (na raka). Kto mnie zna choćby odrobinę lepiej, nie będzie miał problemów z samodzielnym wyciągnięciem wniosków.

Końcówkę postu miałem zdecydowanie słabszą. Może nie bardzo negatywną, ale w takim otępieniu (choć medycznie wszystko z tatą dobrze się skończyło, za co chwała Bogu!), które w dużej mierze eliminuje odczuwanie. Czegokolwiek z małymi wyjątkami.

Może właśnie konferencja i koncert Hillsong London były jednym z nich.

Czego się nauczyłem?

Ano kilku rzeczy, ale tutaj chcę napisać o jednej: udowodniłem sobie, że kiedy wypełniam swój umysł Bożą perspektywą, jestem w stanie żyć w sposób, którego Bóg dla mnie pragnie. Nie beztrosko, ale bez troski o rzeczy, nad którymi nie mam kontroli.

To naprawdę działa.

Może warto sprawdzić u siebie?

Służę "przepisem", jak by co :).