Człowiek pocieszenia

MSG Job 4:2-3 Czlowiek pocieszenia

"[Ty, Jobie] wypowiadales slowa, ktore rozjasnialy sytuacje, zachecaly tych, ktorzy juz mieli zrezygnowac. Twoje slowa stawialy na nogi tych, ktorzy sie potykali i wkladaly nowa nadzieje do serc ludzi, ktorzy byli o krok od przewrocenia sie".

To slowa Elifaza, przyjaciela Joba, na jego temat. Choc nie wszystko co mowili przyjaciele Joba bylo wlasciwe i/lub prawdziwe, te slowa brzmia dzis mocno w moim sercu.

Z czego jestes znany wsrod swoich przyjaciol? Jakich slow, postawy i czynow moga sie po Tobie spodziewac?

Job byl jak nowotestamentowy Barnaba - byl synem pocieszenia, zachecal, budowal, umacnial, przywracal nadzieje, stawial na nogi i otwieral ludziom oczy na to, ze Bog jeszcze z nimi nie skonczyl.

Dzisiaj mowimy o slowach (nie o czynach). Slowach, ktore maja moc. Ktore moga niesc zycie. Ktore moga zmienic czyjes przeznaczenie.

A co by sie wydarzylo, gdybysmy chocby jeden dzien (a pozniej dwa, tydzien i miesiac) mieli takie nastawienie wobec znajomych i nieznajomych, jakie mial Job? Jak by to zmienilo ich zycie? Jak by to zmienilo nasze zycie?

Sprobuj - badz dzisiaj czlowiekiem pocieszenia, dobrze? :)