Relacja z wyjazdu misyjnego do Edynburga

Oto kilka spostrzeżeń z wyjazdu misyjnego do Edynburga. Może w krótkich akapitach, żeby nie zanudzać.

1. Iwona wyzdrowiała przed wyjazdem i była (z Beatą najweselszą osobą w zespole), a ja gorzej poczułem się dopiero ostatniego wieczora, więc w zasadzie możemy uznać, że wszyscy byliśmy zdrowi i "zdolni do wszelkiego dobrego dzieła"!

2. Mimo zapowiedzi pogodowych dających 70% szans na deszcz - nie padało, jeśli się nie mylę - ani przez moment, a wręcz długimi chwilami mieliśmy słońce. No i temperatury w okolicach 0 do +2 st C, więc w porównaniu z mrozami wtedy w Polsce, warunki idealne.

3. Robert, który wyjeżdżał z nami przez wiarę, dostał 2-3 możliwości zatrudnienia, które będzie chciał w najbliższym czasie zbadać.

4. Bóg w sposób nadprzyrodzony - po raz kolejny - poskładał nasz zespół w jedną, świetną całość. Alfabetycznie: Alicja, Beata, Bogdan, Iwona, Kasia, Marzena, Robert - to był przywilej działać z Wami ręka w rękę dla Boga i nadziei dla ludzi, z którymi spędziliśmy te kilka dni.

5. To był czas cudów, w rozmowach, na spacerach, w decyzjach dotyczących zmiany życia, w gościnności gospodarzy, na nabo, w cztery oczy, przy strzyżeniu/robieniu paznokci. Czas cudów.

Bóg zamienia w Edynburgu ludzkie znaki zapytania na ludzkie wykrzykniki. Pięknie jest być tego częścią! Dziękujemy :).