Z kajetu Bogusi (15)

W dzisiejszym odcinku opowiem o wyjątkowym spotkaniu ekipy z Donka z ekipą z Da-Du-Na :) (Darlington-Durham-Newton Aycliffe).

Pewnego wczesnego poranku, wraz z Sylwkiem i Jackiem, wyruszyliśmy w podroż w tak zachwalane przez Anię z Darlo okolice. Towarzyszyły nam dobre humory i przekonanie, że to będzie piękny dzień. Po raz kolejny „nasza” Arka (samochód Sylwka) spisała się na medal ;). Wzruszyłam się, kiedy na niebie pojawiła się tęcza - była jak Boży uśmiech w naszą stronę, mówiący: "Zaplanowałem dla was superdzień...”.

Po niespełna dwóch godzinach dotarliśmy do Darlington, gdzie czekała na nas uśmiechnięta Ania wraz z obiadem na śniadanie ;). Tak tak, to nie pomyłka. Nasza zapobiegliwa gospodyni wiedziała, że czeka nas długi dzień i zaserwowała obiad o 10.00 rano. Poza tym, mogliśmy przekonać się o kulinarnym talencie Ani, która przyrządziła dla nas odlotową w smaku i wyglądzie zupę pt. rosół-krem oraz pieczone ziemniaki, kurczaka i surówkę. Pycha! A na deser: bananowiec!

Kolejnym punktem programu był ślub pewnej pary z kościoła Xcel Church, gdzie jest zaangażowana nasza Ania. Cieszę się, że mogłam tam być i poznać miejsce i ludzi, których znałam z licznych opowiadań Ani i Harrego.

Po ślubie wyruszyliśmy na podbój Durham. Cudne miejsce, które architekturą i atmosferą przypomina York. Miałam wrażenie, że ponownie czas się dla nas zatrzymał. Postanowiliśmy wdrapać się na wieżę zabytkowej katedry. Widok wynagrodził nam wszelkie trudy tej wspinaczki. Żartowałyśmy z Anią, że misjonarki mają życie pełne niespodzianek. Muszą być przygotowane na różne ewentualności w ciągu dnia, tj. ślub, a potem wspinaczka po stromych i wąskich schodach katedry i to na obcasach ;).

Miałam wrażenie, że cała nasza czwórka rozkoszowała się każdą chwilą. Tego dnia była piękna pogoda i mogliśmy spacerować w słonku, pośród pięknych jesiennych pejzaży. Każdy z nas miał aparat fotograficzny, zrobiliśmy więc wiele pięknych zdjęć. Są jednak też pewne zdjęcia, które robię tylko sercem. Mają one dla mnie wyjątkową wartość. Często przywołuję je w swojej pamięci. Wówczas uśmiecham się do siebie i czuje się szcześliwa, że mam tyle powodów, aby być wdzięczną Bogu. Czy to nie jest piękne, że tak naprawde to te "małe" powody stanowią o naszym szcześciu?!

Ciesze się, że mogliśmy też poznać Łukasza i Mariusza, którzy są częścią polskiej ekipy zamieszkującej Darlington i okolice, a o których słyszałam wiele z opowiadań Ani. Fajnie, że znajomości, relacje są „flexible” - podobnie jak misjonarskie życie ;). I że wcale nie muszą ograniczać się do miejsca, w którym mieszkamy.

Po zwiedzaniu uroczego Durham gdzie też zjedliśmy posiłek, udaliśmy się na wieczorny podbój Darlo. W centrum miasta przywitały nas fajerwerki :). Z charakterystycznym dla nas humorem i pozytywnym nastawieniem nie mieliśmy wątpliwości, że to rownież nie przypadek. Zachęceni i podniesieni na duchu udaliśmy się do „Dolphin Centre”, gdzie przy dobrej kawie podsumowaliśmy nasz wspólny dzień. Powiem tylko, że można było czuć się wzruszonym. Ja ze swojej strony bardzo moim przyjaciołom dziękuję! To byl kolejny wyjątkowy dzień! Wierzę, że to nasze spotkanie zapoczątkowało fajną przyjaźń między Donkiem a Darlo :).