MSG 2 Mojz 3:1-2 Pomiędzy

"Mojzesz pilnowal stad swojego tescia, Jetro, kaplana midianskiego. Zaprowadzil stado na zachodni kraniec pustkowia i zblizyl sie do gory Bozej - Horebu. Wtedy aniol Panski ukazal mu sie w plomieniach ognia wydobywajacych sie spomiedzy krzewu. Mojzesz patrzyl, jak krzew plonie, ale nie spala sie."


Wiele mysli towarzyszy mi dzisiaj w nocy w zwiazku z tymi wersetami. Trzeci rozdzial 2 Mojz. = story of my life. Przynajmniej przez jakies ostatnie trzy lata...


Czasem wydaje sie, ze gora Boza nie moze znajdowac sie na pustkowiu ;). A Mojzesz podszedl wlasnie do Horebu od strony pustkowia. Jego nadprzyrodzone spotkanie z Bogiem wydarzylo sie *pomiedzy* pustkowiem a Horebem, pomiedzy jednym a drugim pasterskim obowiazkiem codziennosci. 


Czasami nasze najbardziej nadprzyrodzone spotkania z Bogiem maja bowiem wlasnie miejsce pomiedzy naszymi zwyklymi zajeciami. Czytasz gazete, zauwazasz ogloszenie o niedozywionych dzieciach, niedofinansowanym osrodku dla matek samotnie wychowujacych dzieci, zauwazasz artykul o handlu ludzmi w XXI w., lub wpada Ci w rece reportaz o mozliwosci wybudowania szkoly w Swazilandzie.


I ze lzami w oczach spotykasz sie z cichym wewnetrznym Bozym glosem: "Harry... Harry!" (w.4).


Jesli wlasciwie zareagujesz na ten glos, dasz Bogu szanse aby rozwial Twoje liczne watpliwosci (rozdz 3:4-4:17). W Twoim sercu zacznie plonac cos, co nawet jesli jestes w goracej wodzie kapany jak ja, z czasem nie przestanie sie spalac.


I co jeszcze lepsze - ten ogien nie spali tez Ciebie. Moze *wypali* to co niepotrzebne i niewlasciwe, ale nie spali. Bo to jest ogien, pd ktorego maja zapalic sie inni...


Bez wzgledu zatem na to, czy jestes na "Bozej gorze" czy na pustkowiu, posrod swoich codziennych obowiazkow zrob miejsce na to, aby zatrzymac sie i podejsc do "krzewu, z ktorego wydobywa sie Bozy glos". Podejdz i patrz. Niech ten ogien Ciebie przetrawi tak, aby plonal w Tobie dlugo. W koncu od niego maja sie rowniez zapalic inni.


Uwierz w to.