Twarz Boga

MSG 1 Mojż. 33:4

"Ezaw podbiegł do niego (Jakuba), rzucił mu się w ramiona, przytulił mocno i ucałował go. I obaj zapłakali."

Dzisiejszy starotestamentowy przecież fragment o spotkaniu i pojednaniu Jakuba i Ezawa obnaża nie tylko postawę starszego syna w Jezusowej przypowieści o synu marnotrawnym, ale obnaża przede wszystkim postawę mojego serca (a może i Ty się tutaj odnajdziesz?).

Ezaw miał z całą pewnością na co być zły, kiedy pomyślał o swoim bracie Jakubie. Podstępne przejęcie pierworództwa i Bożego błogosławieństwa nie było czymś, co ludzie w tamtych czasach traktowali z pobłażaniem. Kiedy jednak Jakub przychodzi z propozycją pokuty, przebaczenia i odnowienia relacji, Ezaw przyjmuje go serdecznie i z braterską miłością.

To coś, czego zabrakło starszemu bratu w przypowieści. To coś czego nie chciałbym, żeby zabrakło komukolwiek z nas jeśli ktoś wyrządzi nam krzywdę, oszuka nas lub czegoś nas niezasłużenie pozbawi.

W czasach Jezusa, to właśnie od starszego brata, gdy zaginęło zwierzę lub człowiek, oczekiwano, że pierwszy uda się na poszukiwania. Jezus - w tym sensie nasz starszy brat - "przyszedł, aby szukać i zbawić". I jak widzę choćby po sobie: zadanie to wykonał całkiem nieźle ;).

Dzisiaj Ty i ja, bez względu na fizyczny i duchowy wiek, możemy być starszym bratem dla kogoś. Kogoś, kto bardzo potrzebuje przebaczenia, drugiej szansy, odnowienia relacji, przywrócenia do Boga. Wyjdziesz takiej osobie na przeciw? Przyjmiesz ją w swoich ramionach? Pozwolisz by popłynęły łzy pojednania?

Werset 10, daje obietnicę - Jakub mówi do Ezawa: "Kiedy zobaczyłem Twój wyraz twarzy, poczułem się tak, jak bym widział uśmiechniętą twarz Boga".

Jeśli okażesz komuś Boże serce, Twoja twarz może na krótką chwilę być dla niego twarzą Boga.