Z Kajetu Bogusi (16)

Pierwszym Polakiem, którego poznałam w Donku, a zarazem w ICCD, był Sylwek.

Mam wrażenie, że jego osoba przewija się często, nie tylko w moim życiu, ale i wielu Polakow z Doncaster. Pojawia się on również w Ani i moich kajetowych zapiskach.

Kiedy przeczytałam jego poetyckie zapiski, namówiłam go, aby umieścić je na tutaj na blogu. Co pozwoli Wam poznac jeden z jego licznych talentow ;).

Mam nadzieję, że wkrótce uda mi się go również nakłonić do napisania jednego z odcinków kajetu - z jego perspektywy. Jestem przekonana, że byłoby to ciekawe.

Milej lektury!


**************

Gdy zacząłem z sercem odczytywać karty, które wśród stworzenia porozsypywał Stwórca, życie zaczęło przybierać dla mnie znamiona sensu. Nagle strumień na mojej drodze przestał być przeszkodą, ale niesamowitym znakiem Jego przemyślności. Nagle lod zlosci zaczal tajac pod wplywem ciepla nadziei. Nagle nienawisc do drugiej osoby zaczela ustepowac miejsca refleksji, ze ten ktos takze laknie odrobiny milosci i zrozumienia. I wlasnie ta milosc rozbraja miny na polach naszego zycia. Nie ma chyba czlowieka, ktory nie dalby sie rozbroic, gdy tylko znajdziesz wlasciwy klucz. Nauczylem sie, ze wszystkie te klucze ma w posiadaniu nasz Stworca. I wlasnie On nas kocha. I pomyslec, ze ludzie gonia za szczesciem, ktore jest tuz obok, wystarczy tylko poprosic.

Stworca pragnie naszego szczescia, pragnie naszej niezaleznosci w Nim, pragnie, bysmy zaadoptowali Go jako wlasnego Tate, bo nawet nie Ojca, lecz Tate. On pragnie naszej milosci do Niego. On pragnie owocow piekna w naszym zyciu. On pragnie dac nam Siebie w pelni, w radosci, w akceptacji. On pragnie bysmy i my okazywali innym bez wyjatkow te odrobine milosci i zrozumienia, jakie On w bezmiarze udziela wszystkim, ktorzy tylko poprosza...

I nauczylem sie rowniez, ze Jego wola ma znamiona sensu... Jego wola, by nie krasc..., by nie cudzolozyc..., by nie zeznawac falszywie przeciw blizniemu swemu..., by nie pozadac zony blizniego swego..., by szanowac rodzicow, ktorzy moze cie nie szanowali..., by wreszcie uczcic Go wylacznoscia w swoim wlasnym zyciu...

To zabrzmialo dla mnie jak najprawdziwsza milosc... Milosc, ktora nie boli, milosc, ktora jest tak naturalna jak pragnienie, by mnie nie okradziono..., by moja zona nie cudzolozyla..., by ktos nie zeznawal falszywie przeciwko mnie..., by ktos nie pozadal mojej zony..., by moje dzieci szanowaly swoich rodzicow..., by wreszcie On uczcil mnie platynowa karta czlonkowska w Jego przebogatym swiecie...

I rozbroil On miny mej nienawisci do swiata, mej zlosci, mojej podlosci... A wystarczylo tylko zaczac z sercem odczytywać karty, które wśród stworzenia porozsypywał Stwórca...

Sylwek W.